Загадкі Ніла Гілевіча

Загадкі Ніла Гілевіча

Сам без ног, малы, пузаты,

А такі скакун заўзяты!

Толькі стукні добра ў бок -

Як адразу пойдзе ўскок.

Яго скокі дзеці любяць,

Ды нагамі часам лупяць,

А яму - бы гэта й трэба:

Узлятае аж пад неба.

На каменне упадзе -

Хоць бы знак застаўся дзе!

Не паб'е сабе бакі.

Хто ж ён гэткі?

Хто такі?

(Мяч)

Хвост увесь на двары.

Толькі нос у нары,

І да той да пары,

Пакуль нос у нары -

Ў дом не зможа зайсці

Ні малы, ні стары

(Замок)

Я трымаў спачатку клін,

Разгарнуў - зрабіўся блін.

Хлынуў дождж, цурчыць вада -

А мне з блінам не бяда

(Парасон)

Туды рог, сюды рог,

Пасярод - нібы парог,

А сама напхана пухам

І ў мяне ляжыць пад вухам

(Падушка)

І дзень ідзе,

І ноч - ідзе,

І трэці дзень, і сёмы.

Сваёй хадзе

Падлік вядзе,

Не ведаючы стомы.
А не стамляецца таму

(Хоць гулка сэрца б'ецца),

Што колькі б год ні йсці яму -

Ён з месца не кранецца

(Гадзіннік)

На полі аксамітным

Чароўнае пісьмо:

Сярэбраныя літары

І пішацца само.

Удзень яно хаваецца

Увечары відаць

А хто з вас пастараецца

Той зможа прачытаць.

(Зоркі ў небе)

На вялізарнай патэльні

Ды маленькія аладкі,

Пасярод – прыгожы вельмі

Каравай румяны, гладкі

Ды ў такім высокім месцы –

Не панюхаць і не з’есці.

(Неба, поўня і зоркі)

Ішла дзяўчына з торгу,

Гароху несла торбу.

І рассыпала гарох

На дванаццаць дарог:

Ні лапатай згрэбці,

Ні мятлою змесці.

А як стала світаць

Дык няма чаго збіраць.

(Зоркі ў небе)

Цёмна-сіняя рагожка

Скрозь усеяна гарошкам,

Пасярод акрайчык хлеба

Хто адкажа так, як трэба?

(Неба, зоркі, месяц)

Пад паветкаю, напэўна,

Вераб’ёў сямсот усіх,

І адзін агністы певень

Важны ўсеўся паміж іх.

(Зоркі і месяц)

Што за цуд за такі:

Па ўсім полі – светлякі

А найбольшы святляк

Перагнуўся, як чарвяк.

(Зоркі і месяц)

Што гэта за блузачка,

Што гэта за сіняя

Гайда, дзеці, увечар

Дзіва паглядзім:

Поўны хлеў авечак,

А казёл адзін.

(Неба, зоркі, месяц)

Сямсот семдзясят

І сем цесляроў

Збудавалі сабе дом

Без вуглоў

(Мурашнік)

Касцёр пад дрэўцам

Не гарыць,

Кацёл не грэўся,

А кіпіць.

Кіпіць, кіпіць,

Не выкіпае,

Кранеш рукою –

Апякае.

(Мурашнік)

На адным паваду

Сорак коней вяду

(Плот)

Сто братоў

І адзін брат

Сталі ў роўны

Стройны рад.

Адным поясам усе

Падпяразаныя,

Адным шалікам усе

Перавязаныя.

(Плот)

Не світка, а сшыта,

Не куст, а з лістамі,

Маленькага росту,

Прыгожага стану,

Хто яе знае,

Той розум мае

(Кніга)

Пакачуся на памост –

Застанецца доўгі хвост,

Ды за хвост той гаспадыня

Мяне з долу не падыме

(Клубок)

Круглы, тоўсты,

Абкручаны мільёнамі

Абручыкаў.

Абручыкі – абручы,

Калі можаш – палічы

(Клубок)

Тысяча колцаў

І два канцы:

Адзін закруціўся

На верхнім кальцы,

Другі пасярод,

Каб яго дастаць –

Тысячу кольцаў

Патрэбна зняць

(Клубок)

Белы голуб прыляцеў

Белым крыллем шалясцеў,

І з усёй зямлі навіны

Расказаў за паўгадзіны

(Газета)

Шатавіла-матавіла

па-нямецку гаварыла,

па-французску лапатала,

па-татарску заварачывала;

спераду шыльца, ззаду вільца,

падысподам палатно,

а наверсе аксаміт.

(Ластаўка)

І зімой, і летам – 

Белая як снег, 

І зімой, і летам – 

Як надзьмуты мех,

Ходзіць на лапатках,

Бегае нягегла,

Рогам есць і п’е,

А гергеча гэтак,

Што нікому нельга

Зразумець яе.

(Гусь)

Два разы нараджаецца,

адзін раз памірае.

(Птушка)

Лёгка з зямлі паднімаеш,

А далей сваёй рукі не кінеш.

(Пяро)

Без сякеры і цвікоў

Збудавалі круглы дом.

(Гняздо)