Pek gözäl tarafımız, sevinerim bitkisiz!

Bir köşä var dünnedä,

gözäl eşerer,

gagauzlar orada

bunca yıl yaşêêr.

Orada zengin toprak,

köşenin adı- Bucak!

Ne gözäl laf «Vatan», ama nedir o Vatan - o insanın duuma eri, neredä ilk lafını sölemiş hem ana dilini işitmiş. O daalar, bayırlar, kırlar hem da yolcaazlar. Herbir insanda lääzım olsun bir köşecik, neredä onu severlär hem bekleerlär. Nereyi o var nicä dönsün uzak erlerdän.

Bän duudum Gagauziyada. Bu er küçük, ama pek yakın. Başka türlü bizim ana tarafımıza deerlär Bucak.

Benim küçük Vatanım –o Gagauziya. Burada bulunêr ana-boba evim, geçti benim küçüklüüm. Pek sıcak anmaklar kaldı aklımda, nicä malim pişirärdi tatlılıkları: gevrek, sütläş, kovricikleri hem turtaları. Unudulmaz da o yıllar, açan klisedä çalarkan Saabinin duasını,dalgalanêr ürääm ana sözündän. Nicä gagauzların birlii hem kuvedi sessiz toplanêr bir gür duasında.

Benim küçüklüümdan paalı anmaklarım.