Ерліктің арқауы, елдіктің бастауы – қазақ хандығы

Күй ойналып тұрады

1 – жүргізуші:

Мен – қазақпын, мың өліп, мың тірілген,

Жөргегімде таныстым мұң тіліммен.

Жылағанда жүрегім  күн тұтылып,

Қуанғанда  күлкімнен  түн түрілген.

Мен – қазақпын,  ажалсыз анамын мен,

Құрсағыма сыйдырдым даланы кең.

Пәк сәбимін биікте уілдеген,

Дәуірлермен  құрдаспын,  данамын мен.

2-жүргізуші:

Таңба – таңба тәнімнің тыртықтары,

Қатпарына қаншама сыр тықпады?

Шежіренің  беттерін алар о да,

Оқи алсаң  кітаптай, сүртіп қанын.

Қан да,  көздің жасы да сарықпады,

Күреңітті, көлдердің борықтары,

Азан – қазан «Ақтабан шұбырынды»

Ала топан жоңғардың  жорықтары.

Қарап тұрып жүзіңе жайраңдаған,

Бір  нәрсеге сүйенем, қайран