Тел дигән дәрья бар, төбендә энже-мәрҗән бар.

“Тел дигән дәрья бар, дәрья төбендә мәрҗән бар” дип, халкыбыз телнең дәрьялардай иксез-чиксезлеген һәм тирәнлеген, тел байлыгының мәрҗәннәрдәй серле һәм могҗизалы булуын әйтергә теләгәндер. Һәр кеше үзенең туган телен белергә тиеш, ә бу исә – телнең бөтен матурлыгын тоеп, аның кагыйдәләрен белеп эш итү, ягъни сүз байлыгына ия булу дигән сүз. Сүзгә бай булу башка фәннәрне үзләштерергә дә ярдәм итә, тел белгән кеше фикерен ачык һәм аңлаешлы итеп җиткерә ала, аның сөйләме дә төгәл һәм тәэсирле була. Димәк, тел – ул кешенең, шәхеснең беренче күрсәткече, хәтта акыл мөмкинлекләренең күрсәткече. “Тел – белемнең ачкычы, акылның баскычы”,- диләр бит. Тел гыйлемен үзләштерергә теләгән кеше сүз байлыгын даими арттырырга, үз сөйләмен камилләштерергә, әдәби тел нормаларын үзләштерергә тиеш. [Артюшкина М.С.,Мәүлетшина Р.Р, Нигъмәтҗанова Ф.М., Хөсәенова Р.Н. Тел-белемнең баскычы.-Казан: Мәгариф, 2007. ]