Я ўпэўнена, што для дзіцяці Радзіма пачынаецца з кавалачка хлеба і пшанічнай нівы, з лясной ускраіны і блакітнага неба над невялічкай сажалкай. 3 экскурсіі ў поле, у лес, на бераг рэчкі, у суседнюю вёску. Імкнуся,  каб мае дзеці не проста бачылі, як дрэвы пакрываюцца вясною белым дываном, як над залатымі званочкамі хмелю лётаюць пчолы, як наліваецца яблык і чырванеюць памідоры, а каб усё гэта яны перажывалі як паўнату свайго духоўнага жыцця?.”

Для мяне і маіх вучняў Пружаншчына – край некранутай прыгажосці, запаведных лясоў, дзе расцвітаюць сон-трава і святаяннік, край, дзе бярэ пачатак палеская рэчка Мухавец. На гэтай зямлі на працягу стагоддзяў нараджаліся самародкі. Пружаншчына з’яўляецца радзімай славутых сыноў і дачок Беларусі: Рыгора Шырмы, Міхася Забэйды-Суміцкага, Васіля Сёмухі, Алены Аладавай, Ксеніі Львовай, Міколы Купрэева і іншых.

Ёсць у кожнага свой, мілы сэрцу куток, які з бегам гадоў не толькі не цьмее ў памяці, а становіцца як бы яснейшым, даражэйшым. Багата можа быць у чалавека за жыццё іншых куткоў, і больш слаўных, і больш выдатных, але гэты куток, і не слоўны, і не выдатны, можа, нічым, не забываецца, не адступае ўдалеч, сярод іншых дарагіх, хвалюючых успамінаў - ён самы дарагі, самы шчымлівы!

Куток гэты — тая хата, дзе мы вучыліся бегаць, дзе чулі цеплыню матчыных рук і цеплыню сэрца, куток нашага маленства. (Іван Мележ)