Стихотворение, посвященное теме депортации калмыцкого народа

Зүркиг киитрүлсн зǝңг

Зүркиг киитрүлсн зǝңг

Хальмг теегүр ирлǝ.

Үзгдǝд уга зовлң

Нарна герл бүтǝлǝ.

Мал кевтǝ ачад,

Киитн вагонд орулла.

Күүкд, көгшдүдиг түлкǝд,

Төмр хаацар оньслла.

Ичрǝн геесн ахлачнр

Хальмгин нер һутала.

Йосна зака эвдǝчнр

Əмтнǝ зүрк шарклулла.

Урвачнрин нер зүүлһǝд,

Күн болһниг гемшǝлǝ.

Өрк-бүлмүдиг салһад,

Эңкр һазраснь көөлǝ.

Худлын цаас тогтаһад,

Ишкрсн киитнд йовулла.

Өнчрсн мал мөөрǝд,

Күүнǝ чикнд хадгдла.

Һучн миңһн хальмгуд

Советин нутган харсла.

Теегин зөргтǝ үрдүд

Тууҗд нерǝн мөңкрүллǝ.

Диилврин шүтǝнд нерǝдǝд,

Манахс ǝмǝрн шордла.

Сталин хальмгудыг дөөглǝд,

Əмтнǝ уңг таслла.

Өвкнр Сиврүр туугдад,

Далн җилл давв.

Һашута цаган тодлад,

Көгшдүд нульмсан арчв.

Җирһлин җилмүд давад,

Олна бǝǝдл сольгдв.

Баһчудын хаалһ батрад,

Үйнрин герǝсн сангдв.