Просмотр содержимого документа
«Հայդուկային շարժում»
ՀԱՅԴՈՒԿԱՅԻՆ ՇԱՐԺՈՒՄԸ
ՀԱՅԴՈՒԿԱՅԻՆ ՇԱՐԺՄԱՆ ԱՌԱՋԱՑՄԱՆ ՊԱՏՃԱՌՆԵՐԸ
- ԱՐԵՎՄՏԱՀԱՅՈՒԹՅԱՆ ԾԱՆՐ ՎԻՃԱԿԸ
- ՄԵԾ ՏԵՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻ ԱՆՏԱՐԲԵՐՈՒԹՅՈՒՆԸ
- ՀԱՅԿԱԿԱՆ ՀԱՐՑԻ ՄԻՋԱԶԳԱՅՆԱՑՈՒՄԸ
- ԹՈՒՐՔ ՊԱՇՏՈՆՅԱՆԵՐԻ ԵՎ ՔՈՒՐԴ ՑԵՂԱՊԵՏԵՐԻ ԱՊՕՐԻՆՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԸ
առաջնորդ «Հայու ազատությունը հայը պիտի գործե, մուրալը օգուտ չունի, միշտ պիտի խաբեն մեզի» " width="640"
Թորոս Վարդավառի Ծառուկյան
Կեսարիայիշրջանում հայտնի առաջնորդ
«Հայու ազատությունը հայը պիտի գործե, մուրալը օգուտ չունի, միշտ պիտի խաբեն մեզի»
ՆՇԱՆԱՎՈՐ ՀԱՅԴՈՒԿՆԵՐԸ
- ԱՐԱԲՈ` ԱՌԱՔԵԼ ՄԽԻԹԱՐՅԱՆ
- ԱՂԲՅՈՒՐ ՍԵՐՈԲ` ՍԵՐՈԲ ՎԱՐԴԱՆՅԱՆ
- ԴԺՈԽՔ ՀՐԱՅՐ` ԱՐՄԵՆԱԿ ՂԱԶԱՐՅԱՆ
- ԳԵՎՈՐԳ ՉԱՎՈՒՇ` ԳԵՎՈՐԳ ԱԴԱՄՅԱ
- ԱՆԴՐԱՆԻԿ ՕԶԱՆՅԱՆ
Արաբո Առաքել, Ստեփանոս Մխիթարյան, 1863 - 1893)
Ծնվել է Սասունի Կուռթեր գյուղում։ Սովորել է Մուշի Առաքելոց վանքի դպրանոցում։
Գործել է Սասունի, Տարոնի գյուղերում։ Ինքնապաշտպանության նպատակով կազմակերպել է զինված խումբ։ Զոհվել է 1893թ. Գյալիսորի կռվում:
Ա. Սերոբ " width="640"
ԱՂԲՅՈՒՐ ՍԵՐՈԲ` ՍԵՐՈԲ ՎԱՐԴԱՆՅԱՆ
ՍՈՍԵ ՄԱՅՐԻԿ` ՍՈՍԵ ՎԱՐԴԱՆՅԱՆ
Ա. Սերոբ
Հայդուկի երդումը
«Երդվում եմ իմ պատվի և ազգության վրա՝ իմ բոլոր ուժով, եթե հարկ լինի՝ նաև իմ արյունով ծառայել Հայաստանի ազատագրության դատին ընդդեմ բռնակալության։ Այսուհետ իմ բարձը Հայաստանի լեռները կլինեն և իմ ամենամեծ բաղձանքը՝ հայրենիքի համար մեռնելը։ Բարով արժանանամ հրեղեն գնդակի համբույրին»։
ՀՐԱՅՐ ԴԺՈԽՔ`
ՀՐԱՅՐ ՂԱԶԱՐՅԱՆ
1864-1904թթ .
Ծնվել է Սասունի Ահարոնք գյուղում: Հրայրի համոզմամբ օսմանյան բռնատիրությունից ազատագրումը հնարավոր էր միայն կայսրության բոլոր ժողովուրդների համատեղ պայքարի շնորհիվ:
ԳԵՎՈՐԳ ՉԱՎՈՒՇ` ԳԵՎՈՐԳ ԱԴԱՄՅԱՆ
1870-1907
Ծնվել է Սասունի Մկդենք գյուղում:
Երիտասարդ տարիքում Արաբոյի ջոկատում էր, ապա՝ Միհրան Տամատյանի և Համբարձում Պոյաջյանի հետ ղեկավարում էր Սասունի ինքնապաշտպանական մարտերը: Զոհվել է 1907թ. Սուլուխի կռվում:
կանոնագիրքը:: " width="640"
ԱՆԴՐԱՆԻԿ ՕԶԱՆՅԱՆ
1865-1927
Ծնվել է 1865թ. փետրվարի 25-ին Շապին Գարահիսար քաղաքում: 1906թ. Անդրանիկը հեղինակել է հայդուկային պայքարի իսկական դասագիրք կանոնագիրքը::
Պատմական նշանակությունը
Հայդուկային պայքարը չեր կարող հանգեցնել Արևմտյան Հայաստանի ազատագրմանը: Սակայն ֆիդայական կռիվները հաճախ ստիպում էին իշխանություններին մեղմել ժողովրդի հարստահարումը, հրաժարվել խաղաղ բնակչությանը կոտորելու քայլերից և ամենակարևորը՝ ժողովրդական լայն զանգվածներին մղում էր նոր պայքարի, հասունացնում համաժողովրդական ապստամբության գաղափարը: