Займеннік як часціна мовы
Варыянт 1
Выпішыце займеннікі. Вызначце іх разрад.
1. Не хвалі сам сябе: няхай другія пахваляць цябе.
2. Не ўсё тое рыба, што ў вадзе плавае.
3. Не чапай нічога і не бойся нікога.
4. Нікому свайго розуму не ўставіш.
5. Нікому з неба само не спадзе.
6. Вер сваім вачам, а не таму, што людзі кажуць.
Пастаўце займеннік сябе ў патрэбным склоне.
1. Мама па прафесіі медык, але даўно ўжо не працуе, прысвяціла ... тату і мне.
2. Натрудзіць дзяцел сваю дзюбу, збудуе ... хату.
3. Усім сябрам ты не дагодзіш, а толькі сам ... нашкодзіш.
4. Людзі прыходзяць на зямлю, каб пакінуць добрую памяць аб ... .
5. Што ні кажы, а жыццё, ужо само па ..., ёсць радасць, вялікае шчасце.
6. І раптам убачыш ... на лужку. Лужок гэты невялікі, але роўны, як стол.
Спішыце, пастаўце займеннікі у патрэбнай склонавай форме. Вызначце іх разрад і склон.
1. Каб слава дружыла з (ты) праз гады, ты з працай зрадніся, мой сын.
2. Са (я) гаворыць, як быццам жывая, сагрэтая сонцам зямля маладая.
3. (Я) мой край на мужнасць выхаваў і гордасць даў душы маёй.
4. Радзіма, у сэрцы мы носім адданасць (ты) і любоў.
5. Духоўнае багацце не купіш ні за якія грошы, (яно) можна здабыць толькі творчай працай, напружаннем (увесь) волі.
IV. Складзіце сказы, ужываючы ў розных склонавых формах.
Хтосьці, нехта, нешта, хто-небудзь.
V. Спішыце верш. Падкрэсліце займеннікі, укажыце іх разрады.
ВЯРТАННЕ Ў ПАЧАТАК СВАЙГО РОДУ
Ёсць у кожнага свой незабыўны, абжыты куток,
Дзе ніколі не страшаць ніякія спёкі і сцюжы,
Дзе з калодзежа возьмеш гаючай вадзіцы глыток
I адчуеш сябе маладым, і шчаслівым, і дужым.
Кожны помніць бярозу, рабіну ці клён пад акном,
Што садзіў яшчэ бацька ў гады маладыя,
Каб сыны пазнавалі здалёку бацькоўскі свой дом,
Каб канчаліся дома вандроўкі даўгія.
Займеннік як часціна мовы
Варыянт 2
Выпішыце займеннікі. Вызначце іх разрад.
1. Не ўсё тое збываецца, на што чалавек спадзяваецца.
2. Няма большай кары, чым кара свайго сумлення.
3. Адзін за ўсіх і ўсе за аднаго.
4. Які дуб, такі і тын, які бацька, такі і сын.
5. Як мы да людзей, так і людзі да нас.
6. Ніхто не зробіць горш табе, чым ты сам сабе.
Пастаўце займеннік сябе ў патрэбным склоне.
1. Антось глядзеў і пацяшаўся і ціха сам ... смяяўся.
2. Пчолка ўсю ... аддае вялікаму зямному жыццю.
3. Як у ... нічога не мае, то на ... найбольш чапляе.
4. Вышэй ... не падскочыш.
5. Цяжэй за ўсё ... перамагчы, стаць над ... бязлітасным суддзёй.
6. Зіна не знайшла ў ... ніякай радасці ці нават задаволенасці.
7. Дзяўчына, не памятаючы ..., кінулася з хаты на двор.
Спішыце, пастаўце займеннікі ў патрэбнай склонавай форме. Вызначце іх разрад і склон.
1. Прырода, вясна і маладосць напоўнілі (яны) жыццярадаснасцю.
2. Ганаруся я (той), што навек заўладалі вы сэрцам маім.
3. Першых звяроў прыручыла жанчына, можа, як-небудзь прыручыць і (вы).
4. Гора маё чубатае: ніхто (я) не сватае.
5. I вось Зіна дачакалася (той), (хто) чакала-жадала, пра (хто) марыла.
Складзіце сказы, ужываючы ў розных склонавых формах наступныя займеннікі.
Што-небудзь, чый-небудзь, некаторы, штосьці.
V.Спішыце верш. Падкрэсліце займеннікі, укажыце іх разрады.
ВЯРТАННЕ Ў ПАЧАТАК СВАЙГО РОДУ
Кожны помніць бярозу, рабіну ці клён пад акном,
Што садзіў яшчэ бацька ў гады маладыя,
Каб сыны пазнавалі здалёку бацькоўскі свой дом,
Каб канчаліся дома вандроўкі даўгія.
Ёсць у кожнага ганак, там стужкі зляжалых дарог
Улягліся пад каменем, што некалі трушчыў зярняты.
I калі ты аслаб, і калі ты стаміўся, знямог,
Ты вяртайся на гэты парог,
Тут для рук сваіх знойдзеш спачын і занятак.